واکنش وزارت دفاع انگلیس مبنی بر این که نظامیان انگلیسی «با شجاعت و حرفه‌ای‌گری در افغانستان خدمت کرده‌اند و همیشه بالاترین موازین را رعایت کرده‌اند» نشان‌دهنده چیزی جز حمایت از درنده‌خویی، سلاخی‌کردن انسان‌ها و زیر پا گذاشتن ارزش‌های انسانی نیست. گویی در قاموس غرب رعایت قوانین جنگی و مسائلی از این دست فقط بر عهده دیگران است.
آمریکا و ناتو در سال ۲۰۰۱ به بهانه مبارزه با تروریسم به افغانستان لشکرکشی کردند و طی عملیات‌های نظامی که در نقاط مختلف افغانستان به ویژه در جنوب این کشور انجام دادند، مرتکب جنایت‌های هولناکی شدند.
به گزارش روز جمعه ایرنا، مسئولان بلندپایه ارتش انگلیس نیز از این روند قتل عام‌های غیرقانونی در افغانستان اطلاع داشتند.
این سئوال مطرح است که آمریکا و ناتو جنایت‌هایی را که توسط نظامیان آنها صورت گرفته و امروز یک به یک برملا می‌شود، چه می‌نامند؟ آیا این جنایت‌ها نوع دیگری از تروریسم نیست؟ و یا این که تعریف تروریسم تنها در انحصار آمریکا است و هر نوع که مایل باشد، آن را تعریف می‌کند.
تحقیق منتشر شده به وضوح می‌رساند که بر خلاف شعارهای حمایت از حقوق بشر انگلیسی، نظامیان این کشور هیچ ارزشی برای جان غیر نظامیان افغانستان قائل نبوده‌اند و در کمال خونسردی کشتار بدون تحقیق غیر نظامیان را بارها و بارها تکرار کرده‌اند.
تحقیق اخیر افشا کننده بخشی از جنایت‌های انجام شده نظامیان خارجی در افغانستان است. انتظار می‌رود که جنایت‌های ۲۰ ساله آنان از سوی سازمان‌های بی‌طرف و ضد جنگ مستندسازی شود.
پرونده افشای جنایات آمریکا و متحدان ناتویی آن در افغانستان تازه گشوده شده است و به یقین دردناک‌تر از عراق و ابوغریب خواهد بود. درس‌های دردناک اما آموزنده‌ای از این تحقیقات به دست می‌آید که مهمترین آنها عدم اعتماد به شعارهای دروغین مبارزه با تروریسم و حمایت از حقوق بشر توسط سردمداران سیاسی و نظامی غرب است.
تاریخ جنایت‌های خونبار در دو دهه گذشته باید ثبت شود. آیندگان باید بدانند که آمریکا و ناتو که خود را سردمداران مبارزه با تروریسم، داعیه‌داران حقوق بشر و پیام‌آوران آزادی و خوشبختی به جهانیان معرفی می‌کردند، چه بلایی بر سر مردم افغانستان آوردند.
گزارش تازه منتشر شده در خصوص اقدامات فراقانونی نظامیان انگلیسی در افغانستان تنها گوشه‌ای از جنایت‌هایی است که توسط ناتو و آمریکا در ۲۰ سال گذشته در افغانستان صورت گرفت. مردم افغانستان بارها با حمل پیکر کشته شدگان به مقامات کابل و مقامات محلی اعتراض کردند تا مانع این کشتارها شوند اما به‌رغم واکنش‌های تند حکومت حامد کرزی این کشتارها همچنان ادامه یافت و اعتراض‌ها هم راه به جایی نبرد.