حضرت مهدی، که سالیان طولانی را در غیبت کبری به سر برده‌اند، در نیمه شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ پا به دنیا نهادند. به مناسبت چنین روز بزرگ و باعظمتی، مسلمانان در نیمه شعبان جشن برپا می‌کنند. غذا دادن به فقرا، مولودی‌خوانی و قربانی کردن گوسفند از رایج‌ترین کارهای خیر این شب به حساب می‌آیند. در ایران این مراسم‌ها با شکوه و جلال بسیاری برگزار می‌شوند. حتی پیش از انقلاب جمهوری اسلامی، مسجد صدریه تهران در برپایی جشن‌های نیمه شعبان فعالیت گسترده‌ای داشت. در عراق هم مسلمانان در این شب به زیارت امام حسین می‌روند. در هند، یمن، مصر و لبنان نیز مسلمانان شیعه نیمه شعبان را جشن می‌گیرند. به این ترتیب نیمه شعبان در سراسر جهان اسلام جشن و سرور برقرار است.
روایات بسیاری بر این مبنا آمده‌اند که شب نیمه شعبان پس از شب قدر از اهمیت بالایی برخوردار است. حتی پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار عبادت و شب زنده‌داری در این تاریخ را امری مهم معرفی کرده‌اند. این اهمیت بر مبنای روایتی پررنگ‌تر شده است. در حقیقت در روایتی آمده که «جبرئیل در شب نیمه شعبان، پیامبر(ص) را از خواب بیدار کرده و به برپایی نماز، قرائت قرآن، دعا و استغفار در این شب سفارش نموده است.» علاوه بر این، در روایتی دیگر، یکی از همسران پیامبر به عبادت خاص و سجده‌های طولانی پیامبر در شب نیمه شعبان اشاره می‌کند. این در حالی است که امام علی و امام صادق بر انجام عبادت و اعمال خاص شب نیمه شعبان تأکید داشته‌اند.
